tymczasem rośniemy....

Godzina pierwsza z brzegu zegara, trzynasta w nocy, a tu pragnienie aportowania… Co za pies! Ale szybko okazało się, że nie aportowania tylko walki o sznurek. I to JAKIEJ walki! Jak tak dalej pójdzie, to we dwójkę wylądujemy w kojcu za zakłócanie ciszy nocnej – oj, no przecież wiem, mieliśmy się nie bawić w domu…. No ale musimy się jakoś poznać, muszę ją jakoś oswoić, ułożyć… Chociaż dotarła do mnie też inna wersja, ale póki co wierzę w to, że to ja psa układam, a nie odwrotnie… :) Na szczęście kojec nadal w budowie, mimo że Euro... no ale co ma zrobić inwestor jeśli coś jakby Covec buduje Cojec… :) ?

Vaka zmienia się przecudnie. Łapy potężnieją, puch zmienia się powoli w coś bardziej przypominającego włosy, a pysk… Kurcze – jeden z najślicznych pysków świata - w weekend porobię fotki, teraz musze wyjechać na dni kilka, nie zdążę przed… Ale ma takie pręgi brązowe od dolnej wargi dwie równolegle do siebie i w dół skosem jakby trochę, no śliczne! Ciekawe, czy wszystkie Hovki tak mają…?

Godzina pierwsza trzydzieści. Hovawart śpi jak gdyby nigdy nic. A ja jak głupi siedzę ze sznurkiem…..



Przypomniało mi się spotkanie z nestorką wyżłowej krainy – oto Vaka AD i Dyba Spokojne Łowisko, tylko niech nikogo nie zmylą proporcje - atakującą stroną jest Vaka :)

.